Beste leden van het Mechelse stadsbestuur,
Het schooljaar loopt ten einde. Wat iedereen zeker zal bijblijven dit jaar zijn de fel besproken spijbel acties, en andere klimaatacties, die hun oorsprong vonden in Zweden, en die in ons land vleugels vonden, tot zelfs hier in Mechelen. Een bries van hoop waaide elke donderdag door ons land. Het werd dan ook een zware les voor onze jongeren toen bleek dat er in de verkiezingsuitslag nog weinig te vinden was van al die hoop.
Hopelijk weten niet enkel de ouders van jonge kinderen, hoe tragisch zo’n moment is, waarop je kind de hoop in iets verliest, of wanneer een illusie verbrijzeld wordt, en ze weer een stapje dichter komen bij die onvermijdelijke volwassenheid.
Tegenover elke kinderdroom en tegenover elk sprankeltje hoop staat er jammer genoeg ook een plan om die hoop te misbruiken voor geld en macht gewin. Zelfs met de groene partij in ons stadsbestuur worden er nog elk jaar meer bomen gekapt en wordt er meer beton gegoten in Mechelen. De vrije natuur verdwijnt razendsnel in onze stad, en wordt vervangen door aangelegde parkjes met hier en daar een boompje. De hoop om elke gekapte boom te compenseren met 3 nieuwe bestaat enkel in verkiezingsprogramma’s.
Terwijl Mechelaars deze situatie machteloos moeten ondergaan, vertellen jullie ons dat we de vernieuwing van onze stad moeten toejuichen, en dat er een natuurpark gepland wordt in onze stad en dat jullie al zo’n honderd bomen geplant hebben in die parkjes. Intussen moeten er de komende jaren duizenden bomen gekapt worden in onze stad voor diverse vastgoedprojecten zoals hotels, shoppingcentra en waterpretparken, zoals ook in de lus van Mechelen Noord, waar de kap bij het begin van volgend schooljaar gaat beginnen.
Met elke boom die hier valt, verdwijnt er ook hoop en onschuld.
Ik kan me inbeelden dat de politieke wereld een mens wel hard kan maken, maar ik kan jullie verzekeren dat ook volwassen mensen nog onschuld kunnen waarderen.
Afgelopen weekend stond ik, tijdens de laatste zon van de namiddag, in de wei naast het Zennebeemdenbos(*), toen enkele meters verder plots en reetje opsprong en terug naar het bos rende. Het maakt niet uit hoe oud je bent, maar zo’n verrassende ontmoeting brengt nog altijd kinderlijke onschuld naar boven. Wat een magisch moment.
De groene leden van het stadsbestuur vinden dat het wel goed gaat met die reetjes. Die trekken hun plan wel. Binnenkort kunnen ze misschien in het Mechelse natuurpark gaan wonen, maar ik zou toch liever hebben dat ze gewoon hier tussen ons kunnen blijven, tussen de bomen, de boterbloempjes en de onschuld.
Met vriendelijke groeten,
Jan De Coster
Democratie gebeurt ook buiten het stemlokaal.
Deel dit bericht en praat hierover met onze politici.
*Ook het Zennebeemdenbos in Mechelen Zuid wordt bedreigd door de plannen voor een waterpretpark. Duizenden bomen en een habitat voor wilde dieren, dreigt te verdwijnen.